Als ik de ramen lap ben ik een glazenwasser,
architekt als ik laat draaien lat en passer
en als ik met bezonnenheid de feiten huldig
noemt men mij minzaam en geduldig.
Zo maken handelingen mij tot iemand
maar zie ik daarvan af dan ben ik niemand
en wordt passiviteit gemakkelijk bedreigend,
achter geraniums en rolgordijnen zwijgend.
Dus ga ik liever iets verzinnen om te doen
al is het maar het maken van een schoen
het strijken en het vouwen van mijn kleren
of met een vers mijn medemens vereren.
Alles liever dan gewoon te zijn
want dit geeft ongewone pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten