Ineens zie ik een zonnestraal
in 't midden van de kamer.
Hij is er even helemaal
en treft me als een hamer.
Onbuigzamer dan 't hardste staal,
tot leniging bekwamer
van fantasie en elke kwaal,
dan nog weer een nieuw verhaal,
staat hij daar onverdroten,
met stilte overgoten.
Daarin zie ik jouw schoon gezicht
zich baden in zijn licht.
Die taak die hij aldus verricht
is hij aan jou verplicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten