Er is een lichaam op de aarde
dat ik vaak het mijne noem.
Mijn moeder is't die't baarde
en 't wacht de stervensdoem.
Dan is er iets als geest.
Die geeft de dingen waarde
daar hij hun boodschap leest,
tot nu toe niet bedaarde.
Gewaarzijn is hun gade,
dat zelf niet komt of gaat.
't Is stil en vol genade
terwijl het gadeslaat.
Dit is het wie je bent,
je hele leven kent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten