Ik heb een wilde bui vandaag
en zit daarmee in mijn maag.
Ik weet er de ballen van,
doe hem liever in de ban,
maar ook dat is deel van 't feest
dat zich afspeelt in mijn geest.
Alles wat ik maar probeer,
het zo laat of corrigeer,
is uitsluitend wat ik denk,
waaraan ik geen aandacht schenk.
Daardoor lijkt het echt en zwaar
maar tegelijk is het niet daar.
Het is denken, onherkend,
minder waard nog dan een cent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten