Ik heb vaak genoeg gehoord
dat voldoende is een woord
om mij grondig te genezen
van 't miskennen van mijn wezen.
En dit woord is niet speciaal.
Alles is reeds helemaal
gans bevrijd, geheel gewijd,
en ontheven aan de strijd.
Waarom ik dit dan niet zie?
Omdat ik nog buig mijn knie,
denk dat er iets anders is
waardoor ik mij steeds vergis.
Net als water voor een vis
is het iets wat ik nooit mis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten