Ik vind jou gewoonweg prachtig
maar dat maakt mij zenuwachtig.
Dit gevoel is mij te machtig
en ik word van onrust drachtig.
Daardoor ben ik niet ontspannen
en acht jij jezelf niet veilig,
voelt je niet onder de pannen
omdat ik 't geluk ontheilig
dat er anders wel zou zijn
zonder mijn verhitte brein.
Was je minder speciaal
kon ik bij het middagmaal
doodgewoon je hand vastpakken,
en tegelijk het eten prakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten