Ik zit wel eens in de knoop
en verlies daardoor de hoop
die nog eenmaal te ontwarren
waardoor ik kan gaan verstarren.
Toch is dit niet steeds verkeerd
want de tijd heeft mij geleerd
dat ik dan tot inzicht kom,
ook al lijkt die stilstand dom.
Want ik volg dan stil de draad
die slechts door zichzelf heen gaat.
Als ik het dan hierbij laat
doe ik daarmee niemand kwaad.
Zelfs behulpzaam blijkt die klus
als 't geen knoop is maar een lus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten