Telkens tuin ik er weer in,
ga op mijn gedachten in,
neem ze niet voor wat ze zijn:
een verschijnen zonder pijn
dat alweer direkt vergaat
op't moment dat het ontstaat.
Omdat ik niet wakker ben
komt het dat ik niet herken
dat mijn denken denken is
waardoor ik bevrijding mis.
Als ik dit nu anders wil
is ook dit weer een idee.
Daar doe ik niet meer aan mee
en dan wordt het eind'lijk stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten