Telkens als ik los kan laten
ontstaan even zoveel gaten
in het weefsel van 't bestaan.
Laatst zag ik een meisje staan
in het schijnsel van de maan
dat verleidde tot de waan
dat ik haar kon gaan bezitten
en haar beeld begon te klitten.
Met mijn rust was het gedaan
want ik ging mijzelf verhitten
en bleef toen in tweestrijd staan:
"Durf ik op haar af te gaan
of zal 'k blijven in het bos?"
Dit dilemma liet ik los.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten