Mijn verbeeldingskracht is zwak
als het erom gaat
mij te redden uit het wak
dat mij droef en desolaat
laat verzinken met gemak
in een uitzichtloze staat.
Deze vat ik op als echt
doe hem daarmee teveel recht
want ik ben eraan gehecht
zelfs al gaat het mij dan slecht.
Waarom stel ik mij niet voor
dat ik bij diegenen hoor
die, bevrijd van alle kwaad,
zich verheugen zonder maat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten