Als ik opmerk dat het regent
ben ik verre van gezegend.
Ik veroorzaak zo een bubbel
want ik zei zojuist iets dubbel:
Het woordje "het" is heel niet nodig
en in feite overbodig.
Toch roept het een geloof in 't leven,
dat mij tot in 't merg doet beven,
aan een ding dat alles doet
maar dat ik nimmer heb ontmoet.
Net zo denk ik over mij
als aan iemand in de wei.
Dit is enkel spielerei
maar het lapt mij er snel bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten