Ik blijf staan aan deze kant
in plaats van deze te ontwijken
want dat schept het misverstand
dat er iets valt te bereiken
in een ver en ander land
dat in niets op dit zal lijken.
Dan roep ik een toekomst op
waarmee ik mijzelf fop
wat niet wegneemt dat een knop
door een bloem wordt tot een dop.
Het is niet nodig dat ik zelf
naar een dieper inzicht delf
en dat ik spring al evenmin.
Dat geeft aan het hierzijn zin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten