Toen de vlammen hevig laaiden
en verliefde blikken paaiden
brandde alles erop los
en verteerde huis en bos.
Lichten die door nachten zwaaiden
en de duisternis wegmaaiden
flakkerden naar alle kanten
als in de smidse der giganten.
Maar toen doofde het alras
en nu is er enkel as,
schoon en zilverig gebleven
met geen teken meer van leven.
Niets is er meer wat er was.
Alles is er alleen maar as.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten