Iemand pakte laatst een krant,
stak die onvervaard in brand,
lietdat licht vervolgens los
in een put, diep in het bos,
en het dwarrelde beneden
naar de bodem, onbetreden
door een voet sinds lange tijd
en onttrokken aan de vlijt
van het schuifelen van schoenen
of het schuiven der seizoenen.
Door de gloed nog kort beschenen
zag ik zand en nog wat stenen
en wellichtlijkt net zo groot
heel mijn leven bij de dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten