Zolang ik in't verleden geloof
trek ik mijn conclusies.
Ik schrijf aan kiemen toe het loof
en het sterrenlicht aan fusies.
Maar als ik blijf in dit moment
zie ik slechts een monument,
een helbeschenen sarcofaag
waarvoor ik geen verklaring vraag.
Heel het leven is een vlaag
en ligt dus niet zwaar op de maag.
Verandering geschiedt gestaag
maar telkens weer alleen vandaag.
Mijn hand die appels op wil rapen
wordt tegelijk daardoor geschapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten