Wat onophoudelijk gebeurt
heb ik niet in de hand.
Soms wordt mijn wandel goedgekeurd
of val ik door de mand.
Natuurlijk kan ik kiezen
maar ook dit is onderdeel
van dat wat ik niet kan verliezen,
nooit te weinig, nooit te veel.
Ik hoef het zelfs niet te bedenken
want het blijft zich aldoor schenken
zonder verder iets te krenken
kan het stilstaan maar ook zwenken.
Ik ben er slechts de schaduw van
die zich iets voelt, zo nu en dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten