Soms kan natuur zich overklassen
zoals dat gaat bij regenplassen:
zij liggen overal op straat
als in elk de zon opgaat.
Spiegelend hun oppervlak,
strakgespannen, vlak als lak,
met daarin een blad of tak
of weerkaatst het hemeldak.
Al die gladheid maakt mij mak
en ik heb daarvoor een zwak.
Daarin zie ik wolken glijden
die zich van hun aard bevrijden
want zij voegen zich als wimpel
naar de rimpeling zo simpel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten