Ik kan een hoop verklaren
door terug te gaan in jaren,
de oorzaak op te sporen
van wat springt naar voren.
Dat brengt mij tot bedaren
en ik strijk glad mijn haren.
Maar ik raak ook bevroren,
in dromerij verloren.
Ik zou kunnen vergeten
dit ogenblik zo kort
en daardoor niet te meten
als krijtstreep zonder bord.
Hoe minder ik ga weten
hoe vreemder het nog wordt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten