Alles ligt nu achter mij
en ik heb mijn handen vrij.
Er is enkel dit moment
dat geen doel of oorsprong kent.
Het verwijst naar niets
en is niet tastbaar als een iets
en toch het enige dat is,
altijd daar ook waar ik mis.
Alles is ervan gemaakt
en het staat vast en naakt.
Het kan nergens heen bewegen
en het komt nooit ongelegen.
Het is vol zaligheid en zegen
want helemaal om niet verkregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten