Dit dit dat kan zichzelf niet kennen.
Hoe weet ik dan dat het bestaat?
Omdat ik nu erover praat!
Zo blijf ik rekenen en plannen
met wat zichzelve niet verstaat
en zijn de omvang en de maat
van alles wat zich voordoet
de vorm van een hyaat
dat zich nochtans uiten moet
in een lange bonte stoet
van maskers en guirlandes
van de Oeral tot de Andes.
Wat houdt dit moeten in?
Slechts moeten rijmen was zijn zin.
De ruimte zelf, ongenaakbaar,
blijft naast plooibaar toch onmaakbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten