Bestaan lijkt onontkoombaar
met zijn wetten en zijn krachten,
wiegelied en ooievaar
en luisterrijke grachten.
Dan zijn er ook nog de gedachten
die lichaamsloos besluiten vormen
en de dagen en de nachten,
waardoorheen karbouwen stormen,
de angsten die me zorgen baren
en de bomen in het woud.
Soms kan ik echter niets ontwaren
en ik word langzaam oud.
Dus neem ik het, na zo veel jaren,
vaker met een korrel zout.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten