Ik ben net thuis gekomen
en buiten sproeit de regen
die doet spiegelen de bomen,
laat glanzen straat en stegen.
Mijn bivakmuts is nat geworden.
Ik zoek een plaats om hem te drogen.
Als ik hem leg over mijn borden
hangt hij te veel gebogen.
Dus pak ik maar de koffiekoker,
trek hem daar overheen.
Nu staat hij sober als een stoker
in het keukenraam alleen.
Daarachter vliegt een meeuw,
embleem van zilvervloed en sneeuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten