Weg.

voor Han Meyer.

Gemakkelijk, vanuit mijn luie stoel, zeg ik over lijden:
"Het is slechts een illusie, niets om over uit te weiden.
De geest is onverwoestbaar, zonder einde of begin,"
en neem ik nog een cola met een tic er in.

Ik houd mijzelve voor: "Die uitspraak is toch waar?
Als ik het onderzoek dan blijkt het zonneklaar."
Tevreden tast mijn hand opnieuw naar de fles gin.
Feest'lijk vonkt de drank en schenk ik mij weer in.

De vraag is wel of ik nog steeds hetzelfde blijf beweren
wanneer de fles breekt en de scherven door mijn kleren
vliegen, snijdend in mijn vlees. Wanneer de ommekeren
bergen in de hemel werpen, mij in pek met veren.

Wie hierop vooruitloopt maakt zichzelf sadist dus
maar wie het ondergaan wil volgt de Weg van Christus. *)

*): "Weerstaat de boze niet" Mattheus 5 vs 39.