Gister was ik op een feest.
De muziek was oorverdovend
en ik danste daar verweesd
met een glimlach mij belovend.
Als het dan tot spreken kwam
moest ik mijn stem zozeer verheffen
dat het me de lust ontnam
om nog door te moeten keffen.
Ik ging de strijd aan met geluid
in plaats van te beseffen
dat het een scherm is en een huid
die al te slimme taal moet weren
en daarmee een weg ontsluit
naar direkt communiceren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten