Voor Peter en Gerard.
Zoals bij een vogelvlucht
gaat mijn hand soms in de lucht.
Met de vingers wijd gespreid
is hij daar dan voor de tijd
dat ik hem houd opgelicht,
onmiskenbaar in het zicht.
Daarna laat ik hem weer neer.
Waar hij was is hij niet meer
en nergens meer te vinden
als weggewaaide winden.
Slechts in't geheugen blijft hij staan.
Daar tref ik hem nog aan
maar mocht ook dat vergaan
dan is 't met hem gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten