Ik sta dikwijls in de rij
en dan ben ik zelden vrij
van een hart vol ongeduld
dat mij als een katapult
ver voorbij de kalmte schiet
want berusten kan ik niet.
Op een dag kijk ik omhoog
en mijn aandacht volgt mijn oog.
Dan zie ik een regenboog
want de hemel is niet droog
en vervuld van water
maar het wordt intussen later.
Dat ik voor dit laatste kies
zorgt voor veel gezichtsverlies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten