Tennis.

Voor Marie-Louise.

Mijn kat ziet hier een pluisje gaan.
't Is niet de eerste keer.
Maar toch zie ik zijn staart weer slaan,
voortdurend heen en weer.

Hij kan de lokroep niet weerstaan,
beweegt al op en neer
om weldra opnieuw toe te slaan,
trefzeker als een speer.

En ik beleef er vreugde aan,
als bonus bij de leer:

Verleden is niets dan een waan
en zo zijn winst en eer.
Het komt op de beweging aan
en tikken zonder meer.