Als ik overvallen word
door verlangens, lang of kort,
werkt het eigenlijk niet goed
als ik die wil onderdrukken
want nog altijd smeult hun gloed.
Die doet mij hun vruchten plukken:
slinkse daden, zwart als roet,
die mij schaden als zij lukken.
Beter kan ik openstaan
als zij naar mijn hart toe gaan.
Verder hoef ik niets te doen.
Zij zijn zelf hun eigen zoen.
Ik ben slechts hun paviljoen
van karmijn en vermiljoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten