Ik ga uit van mijn bestaan.
Waar komt dit denkbeeld toch vandaan?
Er zijn een lichaam en een geest
maar waar is hij die deze leest?
Wellicht is hij alleen bedacht
maar zeer hardnekkig, dag en nacht,
houdt hij nu constant de wacht
en is steeds belust op macht.
Toch is het wel een heel gedoe
en daarom word ik hem ook moe.
Ik doe er graag het zwijgen toe
en wil hem best vergeten.
Maar dit is uitgerekend hoe
ik door hem wordt bezeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten