Ik zit in mijn eigen huis
maar het is hier best gehorig.
Er is een constant gedruis
en dat maakt mij goed balorig.
Ik loop tegen grenzen aan,
weet niet hoe dit door moet gaan,
raak misnoegd met mijn bestaan
en mijn muren zijn ook gorig.
Dan besef ik: "Dit is waan"
en verhef mij als de maan
boven 't spel van hoop en vrees
dat ik als een boek nu lees -
niet nog komend of een vorig -
en word daarmee bovensporig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten