Ik verlang steeds weer naar meer
en wacht op een tweede keer
dat mijn hartstocht wordt vervuld.
Het ontbreekt me aan geduld
waardoor ik niet zie wat er is.
Ik ervaar dan een gemis
en geef anderen de schuld,
zie hen als een hindernis.
Ik heb lange tijd gestreden,
ben ook nu nog ontevreden
maar ik heb daarvoor geen reden.
Omdat het oog steeds alles ziet
ligt er niets in het verschiet
dus intiemer kan het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten