Op een middag in april
zit ik in het gras, heel stil.
Boven mij zijn zon en maan
door de hemel aan het gaan.
Maar 't blijkt andersom te zijn:
net zoals ook in een trein
ga ik zelf van A naar B
maar het land beweegt niet mee.
Als ik nu gedachten zie
ben ik zelf hun energie.
Daardoor heb ik geen gedachten
maar gedachten vormen mij.
In plaats van daar nog op te wachten,
ben ik van hen altijd vrij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten