Ik dek mij regelmatig in
want heb in mijn verval geen zin,
of houd mij koest, verroer geen vin,
terwijl ik toch mijn weefsels spin.
Niettemin stel ik slechts uit
wat op een keer komt als besluit.
Omdat een schild geen leegte stuit
verdampen eens mijn wanen
en op een dag word ik de buit
van maden en lianen.
Wat span ik mij dan in?
Het heeft immers geen zin.
Toch geloof ik ergens in,
iets dat ik teer bemin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten