Ik verbaas mij soms waarom
dingen gaan zoals ze gaan.
Ik keer de gronden om en om
en ben op zoek naar hun ontstaan.
Dan verlies ik uit het oog
dat geen haartje ooit bewoog
in dit huidige moment
dat geen eind en aanvang kent.
Het is zo totaal present
dat er geen tijd is dat het went
en dus ook niet voor een vraag
of een antwoord, klaar of vaag.
Voor een oorzaak is het daar,
pas daarna komt *maar* of *waar*.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten