In dit steeds nog durend leven
heb ik heel wat kwaad gedaan.
Dat vervult me soms met beven
want vergelding komt er aan.
Dus bedenk ik me maar gauw
en toon onverwijld berouw
en dorst koortsig naar een teken
dat de strafmaat is geweken.
maar krijg genoeg van al dit streven
en ik word het zoeken moe.
Mijn vermoedens blijven zweven
maar doen er dan het zwijgen toe.
Hoe weet ik dat ik ben vergeven?
Omdat ik het niet meer doe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten