Soms valt mij dit leven lang.
Dan ben ik ineens weer bang
dat te snel het einde komt,
voordat ik heb opgesomd
wat er allemaal toe doet
wanneer ik de dood ontmoet.
Toch is dit mijn eigen plan
dat vervliegt, zo nu en dan,
waardoor ik niet weet wat ik deed
en geen notie heb van leed.
Dit bestaan is dan vergaan,
met zijn zeeen en zijn maan,
op momenten, meestal kort,
waarin niets onthouden wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten