Als ik zeg dat ik iets zie
schep ik daarmee drie velden:
een waarin ik iemand ben die
van zichzelf wil melden,
een waarin er iets bestaat
voordat het verloren gaat,
een waarin het kijken is
als deel van de geschiedenis.
Ik zou't ook kunnen laten.
Wat rest is dan magie,
ontstegen aan de maten,
waar niemand voert regie.
En zelfs al is er praten
weet niemand meer door wie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten