Het leven leek dicht toegevroren
tot een oppervlakte strak
toen U die hardheid kwam verstoren
met een onverwacht gemak.
Uw lichaam was een open vak
midden in de kamer
met melkwegen in dit wak
geslagen door een hamer.
Die ruimte diep en grondeloos
kon zich nooit bewegen.
Daarin speeld' een tondeldoos,
voorzichtig en verlegen,
de liedjes der historie
in uw nabije glorie
die overal lag uitgespreid
door de ruimte en de tijd.
U doortrok het hele leven
zonder dat er iets bleef kleven.
Ik spreek in de verleden tijd
maar dit doet U geen recht
want in de ijsvloer is Uw bijt
nog altijd even echt.
*): Vajradhatu (Sanskriet): Onverwoestbare ruimte.
Geschreven tgv de vijfentwintigste parinirwanadag
van de Eerwaarde Chögyam Trungpa, Rinpoche.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten