Wat is er nu uiteindelijk, in feite, aan de hand?
Dat is dat ik de hele tijd blijf zoeken naar verband.
Zo zag ik laatst een foto van een baby met een lepel
en dacht dat ik dat was zoals een klok hoort bij een klepel.
Dat is ook zeker zo maar louter in het denken
dat alsmaar verder maalt en opvattingen blijft schenken.
Intussen gaat het leven door en voegt zich in een koor
dat bruist langs duizend stranden en blijft blinken als ivoor.
Belangeloos en wars van rang en standen
laat het zijn palmen zien en schitterende tanden,
mahoniehouten tafels, cocaïne wit als sneeuw,
een vergeten veldslag en toch eeuwig als een geeuw.
Vermetele beslissingen die met grijpgrage handen
hun klauwen en hun nagels slaan in maagdelijke landen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten