O lieve hemel wat een schrik:
wanneer ik in de spiegel blik
denk ik voortdurend: dit ben ik
en ben nog altijd niet bij machte
om te herkennen die gedachte.
In feite is het enkel glas
met een afbeelding erin
die weliswaar wordt gezien
maar door wie? Misschien
slechts door een vleugje gas,
een kwezel die zacht lachte
of een uniform met das.
Ik heb mijzelf nog nooit gezien:
ik kan dus nul zijn maar ook tien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten