voor Mercedes Bravo Segui
Soms wordt mij verweten
dat ik het leven ben vergeten,
dat ik nergens echt voor ga
en niet voor mijzelf insta.
Dit is allemaal terecht
en tegelijkertijd niet echt
want dit ik, aldus beschuldigd,
heeft zichzelf ook nooit gehuldigd.
Het wordt intussen wel geprikkeld
als door schurend zand
en zijn gewaarzijn is bespikkeld
als de staart van een fazant.
Het is verlangen dat opsmikkelt
zaden uit een open hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten