Ik zat laatst bij twee vrienden.
De een zei: "dit is grof".
De ander: "niet zo tuttig".
Ik weet niet of zij dit verdienden
maar het klonk alsof
het zeker was en nuttig.
Ze wisten wat ze zeiden
al waren hun oordelen verscheiden.
Ze gaven aan in welke richting
zij elkander zagen glijden,
gaven gehoor aan een verplichting
hun inzicht te verspreiden.
Het ene riep het ander op
zoals een staart een kop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten