Zij is de gril tussen de maanden,
een onverwachte warse gil
waardoor de bloesemen zich baanden,
onweerstaanbaar sterk en schril.
De struiken nog halfnaakt,
met hun tooi onafgemaakt,
worden door het licht geraakt
dat diep in de knoppen kraakt.
Hoewel het 's nachts nog wel kan vriezen
moet de winter toch verliezen
want breekt de zon maar even door
wordt zij begroet door't blijde koor
van bloemen in de weide,
pril en heftig beide.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten