Ik loop doorgaans kritisch rond
en bestorven in mijn mond
ligt de vraag: "Is't naar mijn gading,
dekt de vlag ook wel de lading?
Kom ik niet bedrogen uit
als ik afga op geluid
dat voor mij niet is bestemd?
Sta ik dan niet in mijn hemd?"
Zo verspreidt zich grif de angst
en die blijft bij mij het langst.
Dan ontdek ik plots een bron,
warm, weldadig als de zon,
die de zorgenvloed doet stelpen.
Het is de vraag: "Hoe kan ik helpen?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten