Ik sta op gespannen voet
met een man die ik ontmoet
maar misschien ligt het aan mij:
ik heb wel vaker averij.
Dus ik houd het liever goed,
weet alleen niet hoe het moet.
Dan krijg ik een mooi idee:
ik ga in zijn schoenen staan
en pas mij volledig aan.
Dan zijn wij niet langer twee
maar ik volg zijn lach gedwee,
lach nu met dat lachen mee
en die lach verschaft mij redding.
Ik vloei veilig door zijn bedding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten