Alles wordt constant gedacht:
zwart en wit en dag en nacht,
wezens en hun spel daarin,
als leden van een groot gezin.
Als ik dit uit het oog verlies
dan krijgt dit denken macht.
Het maakt mij wijs dat ik iets kies
of dat ik sta en wacht
of transparante bellen blies,
geheel op eigen kracht.
Wellicht ben ik alleen een nies,
onschuldig, zonder klacht
een golven dat vanzelf aanwies
maar dit is ook bedacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten