Als ik aan mijn tafel zit
hoef ik verder niets te doen
dan te zijn met enkel dit
en te kijken naar mijn schoen.
Met mijn tong aan mijn gebit
heb ik plots een visioen
van een krijger, stralend wit,
in een gouden paviljoen.
In zijn hand houdt hij een zwaard
dat de zegepraal bewaart,
waaromheen het volk zich schaart
dat er ademloos naar staart.
Op de tafel ligt een kaart
en het vuur lekt in de haard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten