Ik heb ooit eens uitgerekend
hoe lang ik te leven heb,
wat het reservoir betekent
waaruit ik mijn uren schep.
In de bodem is een klep
waardoorheen mijn leven stroomt.
Net als zand. Dit is geen nep
en ik heb het niet gedroomd.
Op een dag is alles op
en hoe ik denk, ik vind geen stop.
Net zo min als water stelpt
draagt dit denken vrucht.
Juist omdat het heel niet helpt
raak ik bijna opgelucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten