Door te geloven wat ik denk
geloof ik vaak niet wat ik zie.
Als ik mij een glas inschenk
los ik op in fantasie
en ik zie de rode wijn
als een vloeiend karmozijn
fonkelend van energie
uit zichzelf gegoten zijn,
stralend in zijn eigen licht
in dit zelfbestaand gedicht.
Helder als een bliksemschicht
is hij niets aan mij verplicht
maar dan denk ik weer aan mij
en is het paradijs voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten