Soms ben ik geheel bevroren.
Naar geen raad wil ik nog horen.
Daarmee sluit ik mij dan af
en voltrek daarmee mijn straf
om geisoleerd te staan
en dan langzaam te vergaan.
Maar als ik er uit wil breken
zal ook dat zich snel gaan wreken.
Te stoutmoedig grijp ik in.
Dat is het eind en geen begin.
Sleutel is steeds tederheid
maar dat vergt gewoonlijk tijd.
Mijn obstakels laat ik weken
en mijn oordeel zal verbleken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten